در سوزاندن پروانه نکرد شمع درنگ

سوخت پروانه ی زیبا،شد بی جان و بی رنگ

در دل تاب نیاورد و بی صدا شد شمع

گفت:وای بر من مرد آن زیبای قشنگ

شد سیاه از داغ و آتش عشق من دیوانه

رنگ نماند در آن پروانه ی زیبای رنگ رنگ

همچون آهو گشت بی جان و بی حرکت

آهویی که جان می دهد بر دندان پلنگ

سوخت بی صدا و مرد،حیف آن پر زیبا شد

پر نماند و دم نماند از آن بی گناه قشنگ

شمع از کرده ی خود به درد آمد و گفت

یا رب،جهان در نظر و دیده ام گشت تنگ

برگیر از من این شعله و خاموشم کن

در گرفتن جانم نکن لحظه ای درنگ

نبود آرزوی شمع سوزاندن جان و دل

هیچ دلی نتواند که شود مثل سنگ

عشق بود حرف اول و آخر آن شمع

بدانید صحنه ی عشق هم می شود همچو جنگ.

(شاعر:میثم ریاحی)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: